Rebelya

Napisał/a: Tadeusz Zakrzewski

Wszyscy już chyba powiedzieli co mieli do powiedzenia w tym temacie.

W sumie to dobrze, cisza spokój. Mozna odpoczac.

ciekawe:

http://facet.onet.pl/ali-losy-jedynego-czarnoskorego-powstanca-warszawskiego/lpx5kn

Napisał/a: post-gienekW telewizji publicznej podobno raperzy.

a co w tym złego? Nie lubię rapu, ale jeżeli raper ma wiedzę w temacie to dlaczego zabronic mu dyskusji? Bo "TV publiczna jest be"?

Świeże spojrzenie na temat (choć co prawda ministrowi w pewnym momencie pomyliły się kierunki geograficzne):

https://twitter.com/tvp_info/status/892478784531648512

A jednak jest jatka na TT :)

RAZ na FB: (od siebie dodam tylko: zwłaszcza po 5 sierpnia, gdy po wygranej przez Niemców bitwie pancernej pod Wołominem ofensywa radziecka stanęła)

"W nierozstrzygalnym, dorocznym sporze o Powstanie Warszawskie umyka wszystkim bardzo ważna rzecz.

Otóż zasadnicza dla biegu dziejów nie była decyzja o rozpoczęciu powstania. Ta decyzja okazała się błędem, ale błędy na wojnie to norma. Zwolennicy romantycznej legendy często mają rację, rzucając różne argumenty ku obronie podejmujących ją dowódców w Warszawie, na których kunktatorsko zrzucili ten ciężar ich przełożeni z Londynu.

Zbrodniczym szaleństwem była decyzja podjęta kilkadziesiąt godzin później. Decyzja by odstąpić od pierwotnego planu, który w wypadku nie osiągnięcia powodzenia zakładał wycofanie walczących oddziałów z Warszawy.

Kilka godzin po godzinie "W" nie było już wątpliwości: wszystkie nadzieje zawiodły. Klęska pierwszych szturmów była całkowita, nie osiągnięto żadnego z głównych celów natarcia, żadnego z punktów strategicznych dla panowania nad miastem. Niemcy okazali się świetnie przygotowani i ani na chwilę nie stracili kontroli nad sytuacją. Skrwawione oddziały przygotowywały się więc zgodnie z założeniami do odwrotu; na Żoliborzu nawet już ten odwrót przeprowadziły (nakazano im odzyskać opuszczone pozycje).

Ogarnięci uniesieniem, że "teraz im zapłacimy za wszystko" mieszkańcy tego nie mogli rozumieć, ale dowódcy wiedzieli: rozkaz kontynuowania walki w mieście na niedogodnych pozycjach, które udało się zając bo nie były bronione, bez szans na pomoc, wzmocenienie i dozbrojenie oznaczał już tylko czekanie na nieuchronna klęskę.

Ten rozkaz był oddaniem stolicy na całopalenie, w absurdalnej nadziei, że poruszy to sumienia zachodnich aliantów i skłoni ich do wymuszenia na Stalinie ustępstw na korzyść Polski.

Mimo to taki właśnie rozkaz Bór Komorowski i Monter Chruściel wydali. Wyjatkiem okazała Praga, gdzie powstańczy dowódca wbrew Komendzie Głównej wynegocjował z Niemcami wycofanie oddziałów zbrojnych w zamian za zapewnienie, że ludność cywilna nie będzie represjonowana. Można róznie oceniać wiarygodność Niemców, ale na Pradze do rzezi nie doszło.

Pominięcie tej kluczowej decyzji w potocznej pamięci uniemożliwia realistyczną ocenę Powstania, sprzyjając zamianie dyskusji w młóckę "warto było" - "nie warto było". Powtórzę: decyzji o podjęciu Powstania można bronić. Decyzji o zmianie go w bezsensowny, krwawy pijar adresowany do mających to centralnie w de Anglików i Amerykanów, kosztem wydania miasta na zagładę obronić nie sposób."